No to kogo i kiedy?

Tekst ten jest polemiką wobec opublikowanego przez Krzysztof Schechtela tekstu "Kto kogo i za co zaatakować powinien"


Pierwszym instynktem człowieka o poglądach - powiedzmy - prawicowych kiedy słyszy, że temu to a tamtemu należy zakazać posiadania broni jest ostry sprzeciw. Prawo do samoobrony jest czymś oczywistym na elementarnym poziomie komórkowym, jest absolutnie wrodzonym instynktem, który zagłuszyć może tylko ktoś, komu od dobrobytu zupełnie się w odwłoku przewróciło. To samo oczywiście dotyczy państwa. Absurdem jest odmawianie państwu prawa do obrony, prawda? Ale nawet osobie o wspomnianych prawicowych poglądach przyjdzie z trudem powiedzenie, że panu X, wielokrotnemu mordercy, publicznie głoszącemu chęć wymordowania całej swojej dzielnicy należy dać od ręki pozwolenie na trzy ciężkie karabiny maszynowe, miotacz ognia, moździerz i czołg. I znowuż - państw tyczy się to tak samo.

Broń konwencjonalna umożliwia prowadzenie wojny - długoletnie, czasem z milionami ofiar, wycieńczające państwa. Broń nuklearna natomiast umożliwia natychmiastową anihilację drugiego państwa. Uderz w pięć najważniejszych miast, nawet takiego giganta jak USA, a gospodarka upadnie. Rzucisz to państwo na kolana. I to pomijając miliony ofiar, opad, skażenie niesione wiatrem na tereny państw ościennych. Więc o ile nikomu do głowy by nie przyszło zakazywanie Iranowi posiadania czołgów, to już z bronią atomową jest insza inszość. Kto w Iranie sprawowałby kontrolę nad ową bronią? Grupa bardzo starych fanatyków religijnych, wyznających religię masowego mordu, śmierci, okrucieństwa. Kto może z sensowną pewnością powiedzieć, że Iran nie zdecydowałby się na użycie tej broni ot tak, bo akurat wierzyłby, że Izrael w danej chwili nie jest zdolny do odpowiedzi? Jasne - prawdopodobnie by się nie zdecydował, ale margines niepewności jest tu na tyle duży, że ciarki przechodzą na myśl o tych głowicach dostających się w ręce ajatollahów. Dajmy na to, że człowiek ma złe doświadczenia z sąsiadem, który regularnie awanturuje mu się pod drzwiami, pluje na niego na ulicy i wyje, że zabije jego i całą jego rodzinę - i ów człowiek widzi sąsiada w sklepie z piłami mechanicznymi, spoglądającego pożądliwie na jeden z egzemplarzy, a pod pachą trzymającego gumowy fartuch. Jasne, to pewnie wszystko na postrach. A jeśli nie?

Pytanie na kogo i dlaczego należy uderzyć jest bardzo śliskie, bo obiektywne kryteria są oczywiście nie do zdefiniowania. W ogromnym skrócie - można uderzyć na bydlaków, należy zostawić w spokoju ludzi przyzwoitych. Oczywiście według francuskich pacyfistów znaczy to, że należy zniszczyć USA a wynieść na ołtarze Mugabe, Saddama i kogo tam jeszcze. Według Amerykanów będzie to oznaczać coś odwrotnego. A to prowadzi prosto w debatę o relatywnej moralności. Bezcelową, bezsensowną. Moje założenie jest takie, że Iran, podobnie jak większość państw arabskich jest zbrodniczym monstrum, uprawiającym rządowy terror, parającym się sponsorowaniem morderców operujących w innych krajach. To dla mnie wystarczające usprawiedliwienie moralne dla wojny. Wojny z Iranem, wojny z Arabią Saudyjską, wojny z Zimbabwe, z Somalią, z Rosją, z większością świata tak naprawdę. Większość tej planety jest pod rządami bydlaków i zbrodniarzy. Ale nie da się prowadzić wojny z większością planety, zresztą wojna musi mieć nie tylko usprawiedliwienie, ale też jasno określony cel. Nie istnieje taki cel w przypadku, dajmy na to, Zimbabwe. W przypadku Iranu - owszem. Co więcej, wojna musi być opłacalna. Nikt o zdrowych zmysłach nie zacznie wojny prewencyjnej z państwem dysponującym bronią nuklearną, bo wtedy zamienia możliwość ciosu atomowego na pewność tego ciosu - a więc wojna sama w sobie traci sens i cel i staje się środkiem prowadzącym z możliwej katastrofy w katastrofę pewną. Dlatego nikt nie ruszy Korei Północnej. Nikt nie chce zobaczyć jak zakładnik Kima, czyli Japonia, znika z mapy.

Casus belli w przypadku Iranu jest bardzo prosty. To mordercze, akresywne kanalie i - co ważne - nie mają jeszcze broni atomowej. Kiedy będą ją mieli, będzie za późno. Ale jeszcze nie mają.

Co do Izraela i czemu by go nie zaatakować? Bo nie ma powodu. Izrael daje całkowitą, absolutną pewność, tak samo jak USA, Francja, czy Wielka Brytania, że broni nuklearnej nie użyje jako pierwszy, na podstawie zachcianki, czy komunikatu od Proroka, przekazanego obłąkanemu starcowi przez jego osła. Izrael oczywiście ma historię terroru - i w sumie mało kto nie ma. Ale w obecnej chwili Izrael to nowoczesna demokracja w typie zachodnim, zaś niemal wszystkie jego wartości są tymi samymi, które wyznajemy my. Izrael to nasz człowiek na Bliskim Wschodzie. Każda z wojen, w których Izrael brał udział była wojną obronną - każda jedna. W obecnej chwili Żydzi dysponują tak miażdżącą przewagą militarną nad każdym ze swoich sąsiadów, że nie ma stolicy, do której nie mogliby zajechać Merkavami w tydzień. Ale w odróżnieniu od owych sąsiadów z owej przewagi nie korzystają. Czy ktokolwiek jest w stanie pomyśleć, że gdyby Syria miała taką przewagę nad Izraelem nie zaczęłaby już, teraz, natychmiast, nowej wojny? Arabowie w Izraelu mają prawo głosu. Palestyńczycy służą w armii. To są rzeczy, o których się nie wspomina w prasie, bo tekst z którym polemizuję drastycznie myli się w ocenie mediów.

Media mogły być filosemickie dwadzieścia-trzydzieści lat temu. To już zaprzeszła przeszłość. Media są generalnie lewicowe, a lewica nie ma absolutnie żadnych wątpliwości, że Żydzi to potwory z piekła rodem, zaś Palestyńczycy są przynajmniej błogosławieni, a najpewniej święci. Wsparcie Palestyny stało się wygodnym pretekstem dla powrotu starego, dobrego antysemityzmu. Izraelski buldożer stał się symbolem Szatana, uchodzi już nawet zarzucenie felietoniście lub redaktorowi żydowstwa jako sposób dyskredytacji jego tekstu (autentyk z angielskiego Timesa). Izrael dostaje w prasie tak regularne i mocne kopy, że naprawdę nie wiem gdzie i jak ktoś się może dopatrzeć owego filosemityzmu. Pojedynczy tekst o nieszczęsnym, biednym, prześladowanym przez złych Żydów zdrajcy, który wyjawił izraelskie tajemnice wojskowe (za co ci podstępni Żydzi go nie zabili - na złość prasie) potrafił zająć w angielskiej prasie więcej miejsca, niż wszystkie teksty o Darfurze, Zimbabwe, czy Syrii wzięte razem.

Wszystko to oczywiście akademicka teoria, bo jedyne państwo naprawdę zdolne do powstrzymania Iranu, czyli USA, zdolne jest do tego wyłącznie militarnie. Ekonomicznie i politycznie Stany Zjednoczone raczej nie będą zdolne do żadnego większego wysiłku zbrojnego przez następne 10 lat. Być może więcej. Dla Izraela sytuacja jest też teraz zupełnie inna niż w czasie afery z Irakiem, któremu Francuzi sprzedali technologię broni atomowej w celu zamienienia Jerozolimy w szklane jezioro - tam było dokładnie wiadomo gdzie i jak uderzyć, dało się całą rzecz rozwiązać jednym ciosem. Obecnie technologia ukrywania badań jest bardziej zaawansowana (i tańsza), niż technologia niszczenia z powietrza, jednym czy dwoma nalotami można trochę Iran cofnąć, ale nie zatrzymać. Trzeba się pogodzić z tym, że obłąkani ajatollahowie dostaną swój Miecz Allaha. Co z nim zrobią - Bóg jeden raczy wiedzieć. Nie ma co biegać w kółko i krzyczeć, że niebo się wali, ale przewracanie się na drugi bok i drapanie po tyłku z pełnym zaufaniem, że świat z arabskimi głowicami nuklearnymi jest tak bezpieczny jak bez nich też nie jest w żaden sposób uprawnione.